ΒΑΘΜΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ

Βλέποντας τα στατιστικά στοιχεία που δημοσίευσε σήμερα το Υπουργείο για τις Πανελλήνιες κανείς μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι "στόχος επετεύχθη". Δηλαδή, εάν το ζητούμενο ήταν περισσότεροι μαθητές να πιάσουν τη βάση, τότε μπορούμε να μιλάμε για επιτυχία. Κρίνοντας από τα μαθήματα πάντως που διδάσκω (έκθεση και ιστορία) τα στατιστικά δείχνουν ως προς τους άριστους είτε μία στασιμότητα είτε μια μικρή κάθοδο. Όμως και στις δύο περιπτώσεις αντικρίζουμε ένα μεγαλύτερο αριθμό υποψηφίων στις βαθμολογίες πάνω από το 10. Ειδικά στην έκθεση δικαιολογείται το φαινόμενο αυτό από την αλλαγή στον τρόπο βαθμολόγησης. Όσον αφορά το μάθημα της ιστορίας (θεωρ.) τα ποσοστά φανερώνουν τη δυσκολία των μαθητών να παπαγαλίσουν. Κι εδώ που τα λέμε ιστορία και παπαγαλία είναι δύο εντελώς ασύνδετες μεταξύ τους έννοιες, αλλά, επειδή γίνεται λόγος για τις εξετάσεις, οι δύο έννοιες είναι σχεδόν ταυτόσημες.
Όπως και να'χει, συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές, ανεξαρτήτως βαθμολογίας, καθώς -είτε ενδιαφέρεται κάποιος για μια σχολή είτε όχι - ο χρόνος που περνάμε μαζί με τα παιδιά στο φροντιστήριο είναι χρόνος από τη ζωή μας. Τίποτα δεν πάει χαμένο, αφού ολοκληρωνόμαστε ως άνθρωποι ακόμη κι αν είμαστε "τουρίστες" είτε ως μαθητές είτε ως καθηγητές. Εγώ προσωπικά ευχαριστώ όλα τα παιδιά που με εμπιστεύτηκαν και με "ανέχονταν" για τουλάχιστον ένα 2ωρο κάθε εβδομάδα. Καλή σας συνέχεια!

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Πολλές φορές οι γονείς των μαθητών, αλλά και οι ίδιοι αναρωτιούνται για την αναγκαιότητα παρακολούθησης καλοκαιρινών μαθημάτων. Ερωτήματα του τύπου "Και τι θα προλάβουμε σε πέντε εβδομάδες;", "Πότε τελειώνουμε;" ή "Γιατί δε μας αφήνετε να ξεκουραστούμε;" είναι συχνά.
Κατά την άποψη του γράφοντος τα μαθήματα αυτά δεν είναι μόνο βοηθητικά, αλλά απαραίτητα. Φυσικά, αν συνδυαστούν με την κατάλληλη μελέτη.
Για να γίνει, όμως, αυτό, καλείται ο μαθητής, που θεωρείται πλέον υποψήφιος, καλείται να περάσει από κάποια στάδια αυτογνωσίας. Εννοώ ότι πρώτ' απ' όλα ο υποψήφιος πρέπει να επιλέξει σχολή ή ακόμα καλύτερα και τμήμα. Ακολούθως, να έχει ελέγξει, να έχει δηλαδή δει ο ίδιος με τα μάτια του, τον τρόπο ζωής ενός επαγγελματία της συγκεκριμένης επιλογής του. Ακόμα καλύτερο θα ήταν να συζητήσει μαζί του για διάφορα θέματα, όπως το ωράριο, ο μισθός, οι μετακινήσεις, ο χώρος εργασίας κλπ.
Αφού στοχεύσει, μεγάλη είναι η χρησιμότητα της οργάνωσης. Καταρχάς ξεκινάμε με ένα γενικό πλάνο σε ετήσια βάση. Αυτό γίνεται πιο συγκεκριμένο και τμηματοποιείται ανά μάθημα μηνιαίως. Τέλος, η ημερήσια οργάνωση παίζει κι αυτή το ρόλο της. Όλα, βέβαια, τα προγράμματα αυτά προϋποθέτουν οι στόχοι μας να είναι εφικτοί. Και κάθε φορά που τους επιτυγχάνουμε, με μεγάλη ευχαρίστηση τους σβήνουμε.
Τέλος, η ψυχολογία του εφήβου κρίνεται σημαντική στην επίτευξη των στόχων. Ανεξαρτήτως επιλογών σχολής, επιθυμίας για διάβασμα κλπ. ο νέος διανύει μια από τις πιο ευχάριστες σχολικές στιγμές. Η αντίληψή του, οι παρέες του, η ζωντάνια του βοηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση. Άλλωστε καμιά ηλικία δεν ξαναγυρνά κι επομένως καλούμαστε να ευχαριστιόμαστε κάθε στιγμή είτε αυτή απαιτεί δουλειά είτε αυτή μας βρίσκει στις παραλίες.
Σε κάθε περίπτωση, ο σεβασμός από τους μεγαλύτερους των "ώριμων" επιλογών των νέων κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικός. Δεν επιθυμούν όλοι να γίνουν γιατροί ή δικηγόροι ούτε είναι και χρήσιμο αυτό για την κοινωνία μας. Από την άλλη σ' αυτή τη διαδικασία μπαίνουν δεκάδες χιλιάδες νέοι κάθε έτος, αλλά καθένας ξεχωριστά αναζητά τη συμπαράσταση απ' όλους μας.
Τελικά, τα καλοκαιρινά μαθήματα, ναι, είναι απαραίτητα, όπως άλλωστε και η μελέτη, αλλά με την τήρηση ενός πραγματοποιήσιμου προγράμματος υπάρχει διαθέσιμος χρόνος για όλες τις ασχολίες.

ΒΑΘΜΟΘΗΡΑΣ

Κατ' αρχάς, για να το ξεκαθαρίσω αυτό, κανένα γραπτό στο μάθημα της Έκθεσης - αλλά πιστεύω και γενικότερα - δε γίνεται να δημιουργηθεί χωρίς σχεδιάγραμμα. Όμως σ' αυτό το blog κανένα "γραπτό" δεν έτυχε προετοιμασίας. Ανακόλουθος, βέβαια, αλλά εδώ δε γίνεται λόγος για εξέταση των γραπτών.
Θα ήθελα, λοιπόν, να τιμήσω με τη συγκεκριμένη ανάρτηση, μια μαθήτρια, η οποία, αν και σε "προχωρημένη" ηλικία για τις πανελλήνιες, αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρό της. Ένα χρόνο πριν, λοιπόν, όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, κατάλαβα τους φόβους της για το αν θα μπορούσε να τα καταφέρει, επειδή είχε μεσολαβήσει ένα μεγάλο διάστημα. Με συμπαραστάτη και βοηθό το σύζυγό της και, κυρίως και πάνω απ' όλα, με τη δουλειά της και την αξία της, κατάφερε να πετύχει το στόχο της έστω και καθυστερημένα. Η βαθμοθηρία στη συγκεκριμένη περίπτωση - για να εξηγήσω και τον τίτλο της ανάρτησης - μοιάζει με την πραγμάτωση ενός ανεκπλήρωτου ονείρου. Και είναι λίγοι πλέον οι άνθρωποι και ακόμα λιγότεροι οι μαθητές που όχι μόνο έχουν όνειρα, αλλά και τα κυνηγούν. Γι' αυτό, άλλωστε, και η ειδική μνεία.
Συγχαρητήρια, επομένως, και μέσα απ' αυτό το ιστολόγιο. Καλή συνέχεια!