ΔΙΑΦΘΟΡΑ; ΠΟΙΑ ΔΙΑΦΘΟΡΑ;

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Φωτεινή Καλλίρη
Hμερομηνία δημοσίευσης: 18-11-09

"Ουραγός η Ελλάδα στη διαφάνεια Διεθνής έκθεση την κατατάσσει τελευταία στην Ε.Ε. και 71η σε παγκόσμια κλίμακα
Δυσχερέστερη είναι η θέση της χώρας μας στο δείκτη εκτίμησης διαφθοράς της Διεθνούς Διαφάνειας –απ’ ό, τι ήταν πέρυσι– με επιδόσεις πολύ χαμηλές, που την κατατάσσουν τελευταία στην Ευρώπη και 71η σε παγκόσμια κλίμακα. Η Ελλάδα στην ετήσια έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας όχι μόνο διατηρεί βαθμολογία «κάτω από τη βάση» με 3,8 (πέρυσι είχε λάβει 4,7), αλλά επιδείνωσε τη θέση της σε σύνολο 180 χωρών. Στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης των «27» βρίσκεται στην τελευταία θέση, μαζί με τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο κατρακύλησε 14 θέσεις κάτω, αφού από την 57η υποχώρησε στην 71η θέση. Aκόμη και χώρες όπως η Τουρκία, η οποία πέρυσι βρισκόταν μία θέση μετά από εμάς, η Γκάνα, η Μποτσουάνα και η Τυνησία είναι λιγότερο «διεφθαρμένες» και σε καλύτερη θέση από τη χώρα μας. Σε σύγκριση με την προηγούμενη έρευνα, η Ελλάδα σημειώνει μια από τις μεγαλύτερες πτώσεις στη βαθμολογία του πίνακα μαζί με το Μπαχρέιν, τη Σλοβακία, το Ιράν και τη Μάλτα. Aντιθέτως, μηδενική είναι σχεδόν η διαφθορά στη Νέα Ζηλανδία (με άριστα το 10 έχει βαθμολογία 9,4), τη Δανία (9,3), τη Σιγκαπούρη, τη Σουηδία και την Ελβετία (με 9,2), οι οποίες κατατάσσονται στις πρώτες θέσεις. Πολύ καλές είναι όπως πάντα και οι επιδόσεις στις σκανδιναβικές χώρες, όπως Φινλανδία, Ισλανδία, Νορβηγία, ενώ σε καλή σειρά κατάταξης, μέσα στη δεκάδα, βρίσκονται η Oλλανδία, η Αυστραλία, ο Καναδάς, το Λουξεμβούργο, με βαθμολογίες που κυμαίνονται από 8,3 έως 9,1.
Ανάμεσα στις χώρες που είδαν τη βαθμολογία τους να μειώνεται ήταν το Ιράν (υποχώρησε στο 1,8 από 2,3 μετά τις καταγγελίες για νοθεία στις προεδρικές εκλογές) και η Ουκρανία (2,2 από 2,5). Βρίθουν διαφθοράς η Σομαλία, τελευταία χώρα στην κατάταξη (1,1), το Aφγανιστάν (1,3), η Μιανμάρ (1,4) και το Σουδάν (1,5). Η πλειονότητα των χωρών βρίσκεται κάτω από τη βάση (5,0).
Οι ΗΠΑ βελτιώθηκαν (στο 7,5 από 7,3) λόγω της ταχείας αντίδρασης στην οικονομική κρίση και των μέτρων υπέρ της διαφάνειας. Πρόοδος σημειώθηκε επίσης στην Πολωνία (5,0 από 4,6) και –οριακά– στη Ρωσία (2,2 από 2,1). Η διαφορά μεταξύ των ανεπτυγμένων, πλούσιων και φτωχών κρατών είναι ορατή. «Εύθραυστα, ασταθή κράτη που μαστίζονται από πόλεμο και συνεχείς συγκρούσεις βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης», όπως αναφέρθηκε κατά την παρουσίαση των στοιχείων από τον πρόεδρο της Διεθνούς Διαφάνειας στην Ελλάδα κ. Κ. Μπακούρη.
«Συστημικές αδυναμίες»
Η χαμηλή βαθμολογία, όπως ειπώθηκε, «υποδεικνύει πως η προσπάθεια βελτίωσης πρέπει να συνεχιστεί με εντονότερους ρυθμούς», ενώ η επιδείνωση της θέσης της χώρας μας αποδίδεται σε «συστημικές αδυναμίες» που έφεραν στην επιφάνεια τα πρόσφατα σκάνδαλα.
Σημαντική η παρατήρηση από τον κ. Αρι Συγγρό πως οι μεγάλες καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης συμβάλλουν στην κακή εικόνα της χώρας μας σε σχέση με την καταπολέμηση των φαινομένων διαφθοράς.
Κατά τη διεθνή οργάνωση, θεωρείται αναγκαίο οι ανεπτυγμένες χώρες να κάνουν περισσότερα βήματα κυρίως προς την κατεύθυνση του τραπεζικού απορρήτου, που επιτρέπει να αποκρύπτονται συναλλαγές ξεπλύματος «βρώμικου χρήματος». «Το διεφθαρμένο χρήμα δεν πρέπει να βρίσκει ζώνες καταφυγίου. Είναι καιρός να τελειώνουμε με τις δικαιολογίες», υπογραμμίζει στην έκθεση η πρόεδρος της ΜΚΟ, Ιγκιέτ Λαμπέλ.
Στην έκθεση τονίζεται ότι «μια καλύτερη, αποτελεσματικότερη και δικαιότερη δημόσια διοίκηση, που λογοδοτεί στους πολίτες, και η χωρίς ταλαντεύσεις εφαρμογή των νόμων είναι ο μόνος δρόμος για την καταπολέμηση της διαφθοράς»."
ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟ!
ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΥΤΑ.

ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ DELIVERY

Δεν υπάρχει επαγγελματίας, ο οποίος δεν αντιμετωπίζει κάποια μικρά ή μεγάλα προβλήματα - θέματα κατά τη διάρκεια άσκησης του επαγγέλματός του. Βέβαια το επάγγελμα των καθηγητών φροντιστηρίων διαθέτει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι ακόμη και των καθηγητών των σχολικών μονάδων. Η άνεση, η επικοινωνία, η ανταλλαγή απόψεων με παιδιά εφηβικής ηλικίας δεν επιτρέπει τον εφησυχασμό, την πνευματική στασιμότητα ούτε όμως και την ανωριμότητα. Γνωρίζω σαφώς ότι η εργασία που επιτελούμε δεν είναι άλλη από την εξυπηρέτηση της βαθμοθηρίας, αλλά ακόμη κι αυτή αφήνει χώρο και για τα υπόλοιπα.

Από την άλλη τα εργασιακά θέματα που ενυπάρχουν ή προκύπτουν στην άσκηση του επαγγέλματος του καθηγητή - delivery είναι ποικίλα και καμιά φορά πολύπλοκα. Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι ασχολούμαστε με ανθρώπους - διευθυντές φροντιστηρίων, συναδέλφους, μαθητές - οι οποίοι σε κάθε περίπτωση περιμένουν και μια διαφορετική εκτίμηση των καταστάσεων και γενικότερα μια διαφορετική συμπεριφορά. Γι' αυτό σήμερα θ' αναφερθώ στα δικά μας θέματα και έμμεσα και στις δικές μας απαιτήσεις.

Κατ' αρχάς - και για να εξηγήσω και τον όρο delivery - λίγοι είναι οι καθηγητές φροντιστηρίων που απολαμβάνουν την παραμονή στον ίδιο χώρο για μία έστω ολόκληρη ημέρα. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα τις πολύωρες μετακινήσεις, την έκθεση του εαυτού μας σε μεγαλύτερες πιθανότητες ατυχημάτων και φυσικά τη δυσκολία προσαρμογής σε συνεχώς μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα. Αναγνωρίζω ότι δεν αποτελούν τα χαρακτηριστικά αυτά μοναδικά για το επάγγελμά μας, αλλά αυτά απασχολούν εμένα και πολλούς άλλους συναδέλφους, όταν για να εξυπηρετηθούν και για να εξυπηρετήσουν βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα "αυτοκίνητο-μοτοσυκλέτα" και ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Εξίσου σημαντικά είναι και τα οικονομικά-ασφαλιστικά θέματα. Απ' αυτά άλλωστε εξαρτάται το επίπεδο διαβίωσης, η δημιουργία οικογένειας, τα επίπεδα άγχους και γενικότερα ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας. Έτσι για παράδειγμα ελάχιστοι είναι οι συνάδελφοι που πληρώνονται σύμφωνα με τα όσα ορίζουν οι συλλογικές συμβάσεις ή τα χρόνια εργασίας τους και η εκπαίδευσή τους. Στον ασφαλιστικό δε τομέα λίγοι πρέπει να απολαμβάνουν μια σιγουριά για το μέλλον τους (σύνταξη) ή το παρόν τους (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη).

Πιο συγκεκριμένα για τη δική μου την ειδικότητα (Έκθεση και Ιστορία) τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι η παραλαβή γραπτών από τους μαθητές σε εβδομαδιαία βάση δημιουργεί μία μεγαλύτερη πίεση χρόνου στο ήδη ασφυκτικό πρόγραμμα. Βέβαια, χρήζει αναφοράς και η δημιουργία των απαραίτητων για το μάθημα σημειώσεων. Το εύρος της θεματολογίας και η ανάγκη πολυπρισματικής θέασής τους μας ωθεί ουσιαστικά και κάθε χρόνο στα όριά μας. Από την άλλη, ούτε λόγος να γίνεται για την εκτίμηση – σε ηθικό, ψυχολογικό αλλά και υλικό επίπεδο – του χρόνου που απαιτείται για τις δύο αυτές ενέργειες.

Σε κάθε περίπτωση, το κέρδος του καθηγητή – delivery δεν αποτιμάται ούτε σε ευρώ, ούτε σε κύρος και φυσικά ούτε σε ανέλιξη. Η ανταλλαγή συναισθημάτων και ενέργειας, η έστω και στο ελάχιστο γνώση από μέρους μας ότι συμμετείχαμε καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην εξέλιξη της προσωπικότητας των μαθητών αποτελούν τα στοιχεία που δίνουν δύναμη σ’ όλους εμάς να συνεχίζουμε και να αποδίδουμε.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ...ΤΕΛΟΣ

Τελικά έφτασε η στιγμή που όλοι περιμέναμε, που όλοι την αναζητούσαμε εδώ και καιρό. Κάνω λόγο για τις διακοπές. Βέβαια, η λέξη διακοπές προέρχεται από τη λέξη διακόπτω, που μάλλον έχει αρνητική χροιά, καθώς διακόπτω κάτι που ουσιαστικά δεν είναι και πολύ αρεστό. Δεν υπονοώ, όμως, κάτι τέτοιο. Δε ζω για το μήνα των διακοπών και ο υπόλοιπος χρόνος δεν αποτελεί μια αγγαρεία. Κάθε άλλο. Αλλά φτάνει μια στιγμή κατά τη διάρκεια του χρόνου που αδυνατεί ακόμα και το σώμα να ακολουθήσει την επιθυμία για εργασία.

Αυτή η στιγμή για μας, τους καθηγητές delivery, είναι το τέλος του Ιουλίου. Με μεγάλη ανυπομονησία, ψυχική και σωματική, προσδοκάμε να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας, να γεμίσουμε, βρε αδερφέ, τις μπαταρίες μας. Για μένα, προσωπικά, ήταν μια από τις πιο δύσκολες, αλλά και η πιο ευχάριστη χρονιά της ζωής μου. Ένα νέο πρόσωπο, η κόρη μου, μπήκε στη ζωή μας, που φυσικά κι έχει πλέον αλλάξει. Άλλες προτεραιότητες, άλλες αξίες, άλλα ενδιαφέροντα, ενώ το μυαλό - και η καρδιά - βρίσκεται πάντα μαζί της.

Εύχομαι, λοιπόν, σε όλους μας να χαλαρώσουμε, να διασκεδάσουμε, να ξεκουραστούμε και - τέλος πάντων - ό,τι θέλουμε να γίνει πράξη. Καλό καλοκαίρι ή, καλύτερα, καλό Αύγουστο.

14-Ιουλίου-2009

Ανεβαίνοντας τα σκαλιά του φροντιστηρίου σήμερα πρωί πρωί..βαριεστημενοι γιατι 1η ωρα εχουμε μαθημα με τον Νταριδη Ιωαννη μεντορα ολων μας !!! Πρωτος, ηρθε ο Κουτσικακης μετα η Ντορα και τριτη η Ματα, 3 λεπτα αργοτερα ηρθε και ο Δημητρης ..ολοι ειχαν την ιδια απορια..ΠΟΙΑΝΟΥ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΧΑΡΤΑΚΙ πεταμενο στα σκαλια;;;;;;;;;;;
Ο Δημητρης ειχε το θαρρος να το σηκωσει να το διαβασει και να το φερει στην ταξη !
Ηταν μια λιστα για ψωνια ενα μικρο τσαλακωμενο χαρτι γραμμενο στο ''ποδι'' .
Το περιεχομενο της λιστας μας εφτιαξε την διαθεση ...πολυ θα λεγαμε!
Τελικα, η Ματα ειχε δικιο (ουαου) ηταν δικο του..... (του Νταριδη λεμε)
Με αφορμη το χαρτακι αυτο και την εναρξη του μαθηματος μετα την αφιξη του ΠΕΤ και την εντελως αδιακριτη ερωτηση του Μητσου "''Σας αρεσουν τα σεσκουλα;"",καναμε ενα τελειως διαφορετικο μαθημα,μα πολυ χρησιμο για την ζωη(τα αγορια δυσανασχετουν βεβαια!!!). Καθως, σαχλα υπονοουμενα λαμβαναν τοπο κατα την συζητηση αυτη απο τα αγορια ,τα κοριτσια παρακολουθουσαν με θαυμασμο εντυπωσιασμενα!
Ενα μαθημα σεξουαλικής αγωγης μας ελειπε πραγματικα!Το υφος ολων μας ηταν καπως περίεργο..''τι λεει τωρα ο ανθρωπος;;..'',''!@#$%^&;;''.
Σιγουρα,οι ωρες που περναμε στα φροντηστηρια ειναι τοοοοσες πολλες και καποιες απ'αυτες πολυ βαρετες,ομως οι σχεσεις με τους καθηγητες ειναι αναμφιβολα καταπληκτικες.
Κυριε Γιαννη,εχουμε ακομη εναν χρονο!!!!!!!!και περιμενουμε again and again το επομενο μαθημα!!! :) :) ;)


by Mητσος,Πετ,Γιώργος,Ντορα και Ματα

ΒΑΘΜΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ

Βλέποντας τα στατιστικά στοιχεία που δημοσίευσε σήμερα το Υπουργείο για τις Πανελλήνιες κανείς μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι "στόχος επετεύχθη". Δηλαδή, εάν το ζητούμενο ήταν περισσότεροι μαθητές να πιάσουν τη βάση, τότε μπορούμε να μιλάμε για επιτυχία. Κρίνοντας από τα μαθήματα πάντως που διδάσκω (έκθεση και ιστορία) τα στατιστικά δείχνουν ως προς τους άριστους είτε μία στασιμότητα είτε μια μικρή κάθοδο. Όμως και στις δύο περιπτώσεις αντικρίζουμε ένα μεγαλύτερο αριθμό υποψηφίων στις βαθμολογίες πάνω από το 10. Ειδικά στην έκθεση δικαιολογείται το φαινόμενο αυτό από την αλλαγή στον τρόπο βαθμολόγησης. Όσον αφορά το μάθημα της ιστορίας (θεωρ.) τα ποσοστά φανερώνουν τη δυσκολία των μαθητών να παπαγαλίσουν. Κι εδώ που τα λέμε ιστορία και παπαγαλία είναι δύο εντελώς ασύνδετες μεταξύ τους έννοιες, αλλά, επειδή γίνεται λόγος για τις εξετάσεις, οι δύο έννοιες είναι σχεδόν ταυτόσημες.
Όπως και να'χει, συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές, ανεξαρτήτως βαθμολογίας, καθώς -είτε ενδιαφέρεται κάποιος για μια σχολή είτε όχι - ο χρόνος που περνάμε μαζί με τα παιδιά στο φροντιστήριο είναι χρόνος από τη ζωή μας. Τίποτα δεν πάει χαμένο, αφού ολοκληρωνόμαστε ως άνθρωποι ακόμη κι αν είμαστε "τουρίστες" είτε ως μαθητές είτε ως καθηγητές. Εγώ προσωπικά ευχαριστώ όλα τα παιδιά που με εμπιστεύτηκαν και με "ανέχονταν" για τουλάχιστον ένα 2ωρο κάθε εβδομάδα. Καλή σας συνέχεια!

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Πολλές φορές οι γονείς των μαθητών, αλλά και οι ίδιοι αναρωτιούνται για την αναγκαιότητα παρακολούθησης καλοκαιρινών μαθημάτων. Ερωτήματα του τύπου "Και τι θα προλάβουμε σε πέντε εβδομάδες;", "Πότε τελειώνουμε;" ή "Γιατί δε μας αφήνετε να ξεκουραστούμε;" είναι συχνά.
Κατά την άποψη του γράφοντος τα μαθήματα αυτά δεν είναι μόνο βοηθητικά, αλλά απαραίτητα. Φυσικά, αν συνδυαστούν με την κατάλληλη μελέτη.
Για να γίνει, όμως, αυτό, καλείται ο μαθητής, που θεωρείται πλέον υποψήφιος, καλείται να περάσει από κάποια στάδια αυτογνωσίας. Εννοώ ότι πρώτ' απ' όλα ο υποψήφιος πρέπει να επιλέξει σχολή ή ακόμα καλύτερα και τμήμα. Ακολούθως, να έχει ελέγξει, να έχει δηλαδή δει ο ίδιος με τα μάτια του, τον τρόπο ζωής ενός επαγγελματία της συγκεκριμένης επιλογής του. Ακόμα καλύτερο θα ήταν να συζητήσει μαζί του για διάφορα θέματα, όπως το ωράριο, ο μισθός, οι μετακινήσεις, ο χώρος εργασίας κλπ.
Αφού στοχεύσει, μεγάλη είναι η χρησιμότητα της οργάνωσης. Καταρχάς ξεκινάμε με ένα γενικό πλάνο σε ετήσια βάση. Αυτό γίνεται πιο συγκεκριμένο και τμηματοποιείται ανά μάθημα μηνιαίως. Τέλος, η ημερήσια οργάνωση παίζει κι αυτή το ρόλο της. Όλα, βέβαια, τα προγράμματα αυτά προϋποθέτουν οι στόχοι μας να είναι εφικτοί. Και κάθε φορά που τους επιτυγχάνουμε, με μεγάλη ευχαρίστηση τους σβήνουμε.
Τέλος, η ψυχολογία του εφήβου κρίνεται σημαντική στην επίτευξη των στόχων. Ανεξαρτήτως επιλογών σχολής, επιθυμίας για διάβασμα κλπ. ο νέος διανύει μια από τις πιο ευχάριστες σχολικές στιγμές. Η αντίληψή του, οι παρέες του, η ζωντάνια του βοηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση. Άλλωστε καμιά ηλικία δεν ξαναγυρνά κι επομένως καλούμαστε να ευχαριστιόμαστε κάθε στιγμή είτε αυτή απαιτεί δουλειά είτε αυτή μας βρίσκει στις παραλίες.
Σε κάθε περίπτωση, ο σεβασμός από τους μεγαλύτερους των "ώριμων" επιλογών των νέων κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικός. Δεν επιθυμούν όλοι να γίνουν γιατροί ή δικηγόροι ούτε είναι και χρήσιμο αυτό για την κοινωνία μας. Από την άλλη σ' αυτή τη διαδικασία μπαίνουν δεκάδες χιλιάδες νέοι κάθε έτος, αλλά καθένας ξεχωριστά αναζητά τη συμπαράσταση απ' όλους μας.
Τελικά, τα καλοκαιρινά μαθήματα, ναι, είναι απαραίτητα, όπως άλλωστε και η μελέτη, αλλά με την τήρηση ενός πραγματοποιήσιμου προγράμματος υπάρχει διαθέσιμος χρόνος για όλες τις ασχολίες.

ΒΑΘΜΟΘΗΡΑΣ

Κατ' αρχάς, για να το ξεκαθαρίσω αυτό, κανένα γραπτό στο μάθημα της Έκθεσης - αλλά πιστεύω και γενικότερα - δε γίνεται να δημιουργηθεί χωρίς σχεδιάγραμμα. Όμως σ' αυτό το blog κανένα "γραπτό" δεν έτυχε προετοιμασίας. Ανακόλουθος, βέβαια, αλλά εδώ δε γίνεται λόγος για εξέταση των γραπτών.
Θα ήθελα, λοιπόν, να τιμήσω με τη συγκεκριμένη ανάρτηση, μια μαθήτρια, η οποία, αν και σε "προχωρημένη" ηλικία για τις πανελλήνιες, αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρό της. Ένα χρόνο πριν, λοιπόν, όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, κατάλαβα τους φόβους της για το αν θα μπορούσε να τα καταφέρει, επειδή είχε μεσολαβήσει ένα μεγάλο διάστημα. Με συμπαραστάτη και βοηθό το σύζυγό της και, κυρίως και πάνω απ' όλα, με τη δουλειά της και την αξία της, κατάφερε να πετύχει το στόχο της έστω και καθυστερημένα. Η βαθμοθηρία στη συγκεκριμένη περίπτωση - για να εξηγήσω και τον τίτλο της ανάρτησης - μοιάζει με την πραγμάτωση ενός ανεκπλήρωτου ονείρου. Και είναι λίγοι πλέον οι άνθρωποι και ακόμα λιγότεροι οι μαθητές που όχι μόνο έχουν όνειρα, αλλά και τα κυνηγούν. Γι' αυτό, άλλωστε, και η ειδική μνεία.
Συγχαρητήρια, επομένως, και μέσα απ' αυτό το ιστολόγιο. Καλή συνέχεια!

υπόδρα ιδών: ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ - Ο ΚΑΦΕΣ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

υπόδρα ιδών: ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ - Ο ΚΑΦΕΣ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΘΕΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ 2009

Τα θέματα της ιστορίας γενικά κρίνονται βατά. Αν και περίμενα πηγή από το Κρητικό ή το Ποντιακό, τελικά και για τα δύο κεφάλαια ερωτήθηκαν οι μαθητές στην Α΄ ομάδα. Όπως και να' χει, δυστυχώς, η παπαγαλία επιβραβεύεται, όταν η γνώση της ιστορίας μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση του παρόντος. Το εκπαιδευτικό σύστημα, όμως, δεν απαιτεί σκεπτόμενους υποψηφίους. Στη Β΄ ομάδα η πρώτη πηγή κρίνεται απλή, καθώς οι πληροφορίες της μπορούσαν άμεσα να συνδυαστούν με το σχολικό κείμενο. Για τη δεύτερη πηγή μπορεί κανείς να πει ότι δυσκόλεψε λίγο περισσότερο τους μαθητές, χωρίς βέβαια να αγχώσει ιδιαίτερα τα συνδυαστικά μυαλά. Αναφέρομαι, κυρίως, στη διάσταση μεταξύ γηγενών -προσφύγων στην πολιτική ζωή, για την οποία η πηγή είχε ελάχιστες πληροφορίες ("κοινοβούλιο", "τύπος").
Σε γενικές γραμμές βατά θέματα και ο διαβασμένος (και όχι απαραίτητα ο με κριτική σκέψη μαθητής) μπορεί άνετα να βαθμολογηθεί με 90.

ΘΕΜΑ ΕΚΘΕΣΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ 2009

Ολοκληρώθηκε ομαλά το πρώτο μάθημα των πανελληνίων εξετάσεων, δηλαδή η Έκθεση। Οι περισσότεροι από τους υποψηφίους έκριναν τα θέματα βατά και κατανοητά। Η δική μου εκτίμηση κάπως διαφέρει। Πιο συγκεκριμένα, το κείμενο του Τερζάκη βρίθει μεταφορών, με αποτέλεσμα τη δυσκολία μετατροπής τους σε κυριολεκτικό λόγο στην περίληψη। Άλλωστε και το κείμενο του προηγούμενου έτους ήταν τελικά δύσκολο εξαιτίας του ίδιου ακριβώς λόγου। Εξίσου δύσκολη κρίνεται και η β1 , καθώς δύσκολα κατανοεί ο υποψήφιος ότι καλείται να αποδείξει πώς τα βιβλία δημιουργούν διαλεκτική προσωπικότητα। Όσον αφορά τις υπόλοιπες ασκήσεις, παρ' όλο που κρίνονται εύκολες, εγώ απλά αναμένω τα αποτελέσματα, διότι ακόμη και στην μετατροπή ενεργητικής σε παθητική (και το αντίστροφο) άκουσα "διάφορες" εκδοχές। Τέλος, το θέμα της έκθεσης αποτελεί αντικείμενο διερεύνησης της Α΄ Λυκείου, ενώ τα δύο ζητούμενα δύσκολα μπορούν να συνδυαστούν σε ένα κείμενο। Εν ολίγοις, θεωρώ ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων τα αποτελέσματα θα είναι παρόμοια με τα περσινά।

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ

Καθημερινά καλούμαστε να δώσουμε και να περάσουμε, βέβαια, εξετάσεις. Εξετάσεις στο χώρο εργασίας, εξετάσεις στην οικογένεια, εξετάσεις στο φιλικό και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, εξετάσεις, εξετάσεις, εξετάσεις… Πάντα όμως, ιδιαίτερα ανάμεσα στα νέα παιδιά που ολοκληρώνουν τις σπουδές τους στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, μεγάλη σημασία έχουν οι Πανελλήνιες Εξετάσεις. Φυσικό κι επόμενο άλλωστε, καθώς για κάθε άνθρωπο τα δικά του τα προβλήματα είναι τα πιο σημαντικά. Αδυνατούμε, δηλαδή, να εντάξουμε τα ζητήματα που μας αφορούν σε ένα γενικότερο πλαίσιο, να τα δούμε σαν ένα από τα κομμάτια ενός παζλ. Όμως, τελικά, είναι τόσο σημαντικό το ζήτημα των Πανελλήνιων Εξετάσεων; Ας το προσεγγίσουμε αναλυτικότερα.
Το υπάρχον εξεταστικό σύστημα πλέον θεωρείται – και είναι – τελειωμένο. «Δεν υπάρχει», όπως θα έλεγαν οι νεαροί μας φίλοι, με την έννοια, βέβαια όχι του απίστευτου, υπέροχου κλπ., αλλά με την έννοια ότι δεν πρέπει να υπάρχει. Από την άλλη το συγκεκριμένο σύστημα διατήρησε και διατηρεί ένα από τα τελευταία προπύργια της αντικειμενικότητας. Το λεγόμενο «αδιάβλητο» των εξετάσεων λίγες φορές έχει κατηγορηθεί∙ και σε μια κοινωνία όπου η αναξιοκρατία είναι θεσμός δεν αποτελεί κίνδυνο η διατήρηση ενός αξιοκρατικού θεσμού.
Τώρα, όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Πλέον η επιθυμία του νέου πληθυσμού – και των γονιών αυτού – για μόρφωση ωθεί στη συμμετοχή περίπου 100.000 νέους στις εξετάσεις αυτές. Και η πολιτεία, «αντιλαμβανόμενη» τις απαιτήσεις των καιρών απαιτεί από τους πανεπιστημιακούς να «διδάξουν» στα ¾ του αριθμού των υποψηφίων. Εδώ, ακριβώς, βρίσκεται και η ταφόπετρα των πανελληνίων. Όταν θεσπίστηκαν, εισάγονταν στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ περίπου 1/3. Όλοι γνώριζαν ότι, για να εισαχθούν, απαιτούνταν εντατική εργασία. Σήμερα, επομένως, αυτό το απαιτητικό και εξουθενωτικό σύστημα, το οποίο δεν επέτρεπε την είσοδο στα πανεπιστήμια στον αδιάφορο μαθητή, δεν έχει αξία.
Οι πανεπιστημιακοί από την άλλη κάθε χρόνο παρακαλούν για τη μείωση του αριθμού των εισακτέων. Προτείνουν μάλιστα εξεταστικά συστήματα μέσω των οποίων θα επιλέγουν οι ίδιοι όχι μόνο τον αριθμό, αλλά και το ποιόν των εισακτέων. Το υπουργείο αντίθετα, τους υποχρηματοδοτεί, τους «προσφέρει» διπλάσιο αριθμό εισακτέων και, φυσικά, δεν τους επιτρέπει τη διαλογή. Όλα αυτά, όμως, μέχρι πρότινος.
Ήδη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ακούγονται πολλές προτάσεις. Άλλοι καλούνται προσέρχονται, άλλοι καλούνται και δεν προσέρχονται, άλλοι δεν καλούνται καθόλου. Οι τελευταίοι ανήκουν στο χώρο της – και από χείλη υπουργών ειπωμένης – «παραπαιδείας». Ουσιαστικά, βέβαια, χωρίς αυτήν ελάχιστοι θα ήταν οι εισακτέοι ή οι βάσεις θα μπορούσαν εύκολα να παρομοιαστούν με πανεπιστημιακούς βαθμούς. Άλλο όμως θέμα αυτό.
Το κατά το γράφοντα αποδοτικότερο σε όλες τις περιπτώσεις σύστημα είναι παρόμοιο με αυτό που κατά καιρούς έχει προτείνει και ο Γ. Μπαμπινιώτης. Από τη μία να λαμβάνεται υπόψη ο βαθμός και των τριών τάξεων του λυκείου – με περιφερειακές εξετάσεις – και, κατόπιν, να διενεργούνται και εξετάσεις σε πανελλήνιο επίπεδο. Και οι δύο βαθμοί να έχουν ίση βαρύτητα για τον τελικό υπολογισμό των μορίων. Στα θέματα και στην επιλογή των εισακτέων εποικοδομητική θα ήταν η συμμετοχή των πανεπιστημιακών. Όμως σε καμία περίπτωση να μην επιτραπεί στα πανεπιστήμια είτε να επιλέγουν αυτά αποκλειστικά τα θέματα είτε να εμπλακούν στη διόρθωση. Άλλωστε ούτε τις υποδομές διαθέτουν ούτε διασφαλίζεται με κανένα τρόπο το αδιάβλητο των εξετάσεων.
Και κάτι τελευταίο για την περίφημη βάση του 10. Θεωρώ ότι έχουν δίκιο οι πανεπιστημιακοί που αγωνιούν για τη διατήρησή της. Ίσως μάλιστα να είναι και μικρή, καθώς, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, η έλλειψη κριτικής σκέψης των πρωτοετών είναι περισσότερο από φανερή. Δύσκολα, όμως, αυτή θα καλλιεργηθεί, αφού εμείς διδάσκουμε στα παιδιά μας τη βαθμοθηρία και τη χρησιμοθηρία. Και δεν εννοώ, βέβαια, ότι αυτό οφείλεται μόνο στους διδάσκοντες, αλλά στις γενικότερες προσλαμβάνουσες των νέων. Χαρακτηριστικά αναφέρω τα πρότυπα των διαφημίσεων, την ανασφάλεια των οικογενειών για το μέλλον των παιδιών τους, αλλά και τους φόβους των ίδιων των νέων για το μέλλον τους με βάση την – σε λιμνάζοντα νερά – κατάσταση της κοινωνίας μας.
Σε κάθε περίπτωση, η ίδια η δομή της ελληνικής κοινωνίας αποτελεί τροχοπέδη στην όποια βελτίωση του συστήματος εισαγωγής και, γενικότερα, του εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι περίεργο από τη μία να απαιτούμε από τους μαθητές να αφιερώνουν τον περισσότερο από το χρόνο τους στο διάβασμα με σκοπό την εισαγωγή τους στα πανεπιστήμια και, από την άλλη, να τους υπενθυμίζουμε ότι στα πλαίσια της κοινωνίας μας τα πτυχία είτε θα τους φανούν άχρηστα είτε θα τους επιτρέψουν – στην καλύτερη των περιπτώσεων – να ανήκουν στη γενιά των 700, 500 κλπ. ευρώ. Όταν, μάλιστα, η κάθετη κοινωνική κινητικότητα είναι ανύπαρκτη, τους λέμε κατά βάση ότι με την πιο αισιόδοξη πρόβλεψη θα ανήκετε στην ίδια κατηγορία με τους γονείς σας. Είναι φανερό, επομένως, ότι δε δικαιούμαστε ως μεγαλύτεροι να έχουμε απαιτήσεις από τη νέα γενιά, όταν η δικιά μας η γενιά δεν έχει να προσφέρει κάτι καλύτερο από αυτό που παρέλαβε, αλλά κάτι χειρότερο.

Παρα - παιδευτικά νέα

Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα φροντιστήρια αποτελούν την αχίλλειο φτέρνα του εκπαιδευτικού συστημάτος. Ίσως να έχουν και δίκιο, αν υποθέσουμε ότι η παιδεία πρέπει να είναι ένα δημόσιο αγαθό, που δύνανται όλοι, άνευ πληρωμής, να γευτούν. Βέβαια, και η υγεία αποτελεί δικαίωμα των πολιτών, αλλά στην πράξη κανείς δεν έχει διαμαρτυρηθεί για την ύπαρξη ιδιωτικών κλινικών και νοσοκομείων. Όπως και να' χει, αν αναζητάμε το εξιλαστήριο θύμα, σίγουρα το έχουμε βρει στα φροντιστήρια.
Από την άλλη, ως καθηγητής φροντιστηρίων κρίνω ιδιαιτέρως περίεργο το γεγονός ότι δε συμμετέχουν, επειδή δεν καλούνται, σε καμία μορφή διαλόγου για την αναβάθμιση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και την αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στην Γ΄θμια εκπαίδευση. Θεωρούνται αναρμόδια να εκφέρουν άποψη. Θεωρούνται αναρμόδιοι οι άνθρωποι που οδηγούν τους μαθητές με επιτυχία στην - κατά τα άλλα - ψυχοφθόρα διαδικασία των πανελληνίων. Θεωρούνται αναρμόδιοι οι άνθρωποι που υπηρετούν το υπάρχον σύστημα όσο κανένας άλλος.
Και ως εκ θαύματος, όποιος και αν υπηρετεί τη θέση του υπουργού παιδείας αυτομάτως κάνει λόγο για κλείσιμο των φροντιστηρίων. Και ο νέος υπουργός έπεσε στην ίδια παγίδα. Από τη μία κλείνει το μάτι στις ελληνικές οικογένειες (σαφώς και είναι δυσβάστακτο το οικονομικό φορτίο) και από την άλλη με μεγάλη ευκολία επιθυμεί να ωθήσει στην ανεργία περί τις 100.000 εργαζόμενους στα φροντιστήρια. Βέβαια, στα πλαίσια της "καλύτερης" οργάνωσης και προετοιμασίας των εξετάσεων και μεσούσης της σχολικής περιόδου ανακοινώθηκε η αλλαγή στον τρόπο βαθμολόγησης της έκθεσης. Είναι σαν να παρακολουθούμε ένα παιχνίδι με χ κανόνες μέχρι ενός σημείου και από εκεί και πέρα με κανόνες ψ. Προετοιμάζω τους μαθητές, για να ανταπεξέλθουν στις συγκεκριμένες απαιτήσεις και ξαφνικά αυτές αλλάζουν. Όπως και να' χει, αδυνατώ, επίσης να κατανοήσω τις αιτίες αυτής της αλλαγής. Η ΠΟΦ δικαίως αναρωτιέται μήπως το υπουργείο δεν επιθυμεί σφαιρικά ολοκληρωμένους υποψηφίους. Παράλληλα οι πρυτάνεις, σύμφωνα με τις προτάσεις τους που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Καθημερινή την Κυριακή, 22 Φεβρουαρίου, επειδή το γλωσσικό επίπεδο, αλλά και αυτό της κατανόησης κρίνεται χαμηλό, αναζητούν τους σφαιρικά καλλιεργημένους πρωτοετείς. Βγάλ' τε άκρη.